Konjugation des Verbs hinkucken

Hilfsverb: habenschwaches Verbtrennbar: hinWorttrennung: hin-ku-cken

Das Verb hinkucken wird regelmäßig konjugiert, da es zu den schwachen Verben gehört.

Das Verb hinkucken wird mit dem Hilfsverb „haben“ konjugiert.

Wird hinkucken zusammen oder getrennt geschrieben? Das Verb hinkucken ist trennbar, was bedeutet, dass das Präfix „hin-“ abgetrennt steht.

Das Verb ist Teil des Wortschatzes für das Zertifikat Deutsch und gehört zum Niveau . Zusätzlich sind kostenlose Arbeitsblätter zum Üben der Verbkonjugation des Verbs hinkucken verfügbar.


Überblick

Die einfach konjugierten Verbformen Präsens, Präteritum, Imperativ und Konjunktiv.

Präsens

ich

kucke hin

du

kuckst hin

er/sie/es

kuckt hin

wir

kucken hin

ihr

kuckt hin

Sie/sie

kucken hin

Präteritum

ich

kuckte hin

du

kucktest hin

er/sie/es

kuckte hin

wir

kuckten hin

ihr

kucktet hin

Sie/sie

kuckten hin

Perfekt

ich

habe hingekuckt

du

hast hingekuckt

er/sie/es

hat hingekuckt

wir

haben hingekuckt

ihr

habt hingekuckt

Sie/sie

haben hingekuckt

Imperativ

kuck (du) hin

kucke (du) hin

kucken wir hin

kuckt (ihr) hin

kucken Sie hin

Konjunktiv I

ich

kucke hin

du

kuckest hin

er/sie/es

kucke hin

wir

kucken hin

ihr

kucket hin

Sie/sie

kucken hin

Konjunktiv II

ich

kuckte hin

du

kucktest hin

er/sie/es

kuckte hin

wir

kuckten hin

ihr

kucktet hin

Sie/sie

kuckten hin


Indikativ

Das Verb hinkucken wird im Indikativ Aktiv in den Zeitformen Gegenwart, Vergangenheit und Zukunft konjugiert.

Die Indikativformen gehören zu den am häufigsten gebrauchten Konjugationsarten im Deutschen. Sie erlauben es, einen tatsächlichen Sachverhalt oder eine Handlung ohne jegliche Distanz zur Realität darzustellen.

Präsens

ich

kucke hin

du

kuckst hin

er/sie/es

kuckt hin

wir

kucken hin

ihr

kuckt hin

Sie/sie

kucken hin

Präteritum

ich

kuckte hin

du

kucktest hin

er/sie/es

kuckte hin

wir

kuckten hin

ihr

kucktet hin

Sie/sie

kuckten hin

Futur I

ich

werde hinkucken

du

wirst hinkucken

er/sie/es

wird hinkucken

wir

werden hinkucken

ihr

werdet hinkucken

Sie/sie

werden hinkucken

Futur II

ich

werde hingekuckhaben

du

wirst hingekuckhaben

er/sie/es

wird hingekuckhaben

wir

werden hingekuckhaben

ihr

werdet hingekuckhaben

Sie/sie

werden hingekuckhaben

Perfekt

ich

habe hingekuckt

du

hast hingekuckt

er/sie/es

hat hingekuckt

wir

haben hingekuckt

ihr

habt hingekuckt

Sie/sie

haben hingekuckt

Plusquamperfekt

ich

hatte hingekuckt

du

hattest hingekuckt

er/sie/es

hatte hingekuckt

wir

hatten hingekuckt

ihr

hattet hingekuckt

Sie/sie

hatten hingekuckt


Imperativ, Partizip und Infinitiv mit zu

Der Imperativ dient dazu, Anweisungen zu erteilen, Forderungen zu stellen oder jemanden höflich um etwas zu bitten. Das Partizip Präsens (Partizip I) und das Partizip Perfekt können anstelle von konjugierten Verben oder als Adjektive verwendet werden.

Imperativ

kuck (du) hin

kucke (du) hin

kucken wir hin

kuckt (ihr) hin

kucken Sie hin

Partizip 1

hinkuckend

Partizip 2

hingekuckt

Infinitiv mit zu

hinzukucken


Konjunktiv

Die Konjugation des Verbs hinkucken erfolgt im Konjunktiv I und II in den Zeitformen Präsens, Präteritum, Perfekt, Plusquamperfekt und Futur.

Konjunktiv I

ich

kucke hin

du

kuckest hin

er/sie/es

kucke hin

wir

kucken hin

ihr

kucket hin

Sie/sie

kucken hin

Konjunktiv II

ich

kuckte hin

du

kucktest hin

er/sie/es

kuckte hin

wir

kuckten hin

ihr

kucktet hin

Sie/sie

kuckten hin

Konjunktiv Perfekt

ich

habe hingekuckt

du

habest hingekuckt

er/sie/es

habe hingekuckt

wir

haben hingekuckt

ihr

habet hingekuckt

Sie/sie

haben hingekuckt

Konjunktiv Plusquamperfekt

ich

hätte hingekuckt

du

hättest hingekuckt

er/sie/es

hätte hingekuckt

wir

hätten hingekuckt

ihr

hättet hingekuckt

Sie/sie

hätten hingekuckt

Konjunktiv Futur I

ich

werde hinkucken

du

werdest hinkucken

er/sie/es

werde hinkucken

wir

werden hinkucken

ihr

werdet hinkucken

Sie/sie

werden hinkucken

Konjunktiv Futur II

ich

werde hingekuckhaben

du

werdest hingekuckhaben

er/sie/es

werde hingekuckhaben

wir

werden hingekuckhaben

ihr

werdet hingekuckhaben

Sie/sie

werden hingekuckhaben


Konjunktiv II (würde)

Ersatzformen des Konjunktiv II werden mit „würde“ als finitem Verb konjugiert.

Konjunktiv II Futur I

ich

würde hinkucken

du

würdest hinkucken

er/sie/es

würde hinkucken

wir

würden hinkucken

ihr

würdet hinkucken

Sie/sie

würden hinkucken

Konjunktiv II Futur II

ich

würde hingekuckhaben

du

würdest hingekuckhaben

er/sie/es

würde hingekuckhaben

wir

würden hingekuckhaben

ihr

würdet hingekuckhaben

Sie/sie

würden hingekuckhaben


Regeln

Bildung Präsens von hinkuckenBildung Perfekt von hinkuckenBildung Präteritum von hinkuckenBildung Konjunktiv I von hinkuckenBildung Konjunktiv II von hinkuckenBildung Imperativ von hinkuckenBildung Partizip 1 und Partizip 2 von hinkucken

Verb hinkucken konjugieren

Die Konjugation des Verbs hinkucken wird online in einer übersichtlichen Verbtabelle angezeigt, die alle Formen im Singular (Einzahl) und Plural (Mehrzahl) für jede Person (1. Person, 2. Person, 3. Person) umfasst. Die Flexion des Verbs hinkucken dient als hilfreiches Werkzeug für Hausaufgaben, Prüfungen, Tests sowie im Deutschunterricht an Schulen.

Indikativ

  • Präsens: ich kucke hin, du kuckst hin, er/sie/es kuckt hin, wir kucken hin, ihr kuckt hin, Sie/sie kucken hin.
  • Präteritum: ich kuckte hin, du kucktest hin, er/sie/es kuckte hin, wir kuckten hin, ihr kucktet hin, Sie/sie kuckten hin.
  • Perfekt: ich habe hingekuckt, du hast hingekuckt, er/sie/es hat hingekuckt, wir haben hingekuckt, ihr habt hingekuckt, Sie/sie haben hingekuckt.
  • Plusquamperfekt: ich hatte hingekuckt, du hattest hingekuckt, er/sie/es hatte hingekuckt, wir hatten hingekuckt, ihr hattet hingekuckt, Sie/sie hatten hingekuckt.
  • Futur 1: ich werde hinkucken, du wirst hinkucken, er/sie/es wird hinkucken, wir werden hinkucken, ihr werdet hinkucken, Sie/sie werden hinkucken.
  • Futur 2: ich werde hingekuckt haben, du wirst hingekuckt haben, er/sie/es wird hingekuckt haben, wir werden hingekuckt haben, ihr werdet hingekuckt haben, Sie/sie werden hingekuckt haben.

Konjunktiv I

  • Konjunktiv I Präsens: ich kucke hin, du kuckest hin, er/sie/es kucke hin, wir kucken hin, ihr kucket hin, Sie/sie kucken hin.
  • Konjunktiv I Perfekt: ich habe hingekuckt, du habest hingekuckt, er/sie/es habe hingekuckt, wir haben hingekuckt, ihr habet hingekuckt, Sie/sie haben hingekuckt.
  • Konjunktiv I Futur 1: ich werde hinkucken, du werdest hinkucken, er/sie/es werde hinkucken, wir werden hinkucken, ihr werdet hinkucken, Sie/sie werden hinkucken.
  • Konjunktiv I Futur 2: ich werde hingekuckt haben, du werdest hingekuckt haben, er/sie/es werde hingekuckt haben, wir werden hingekuckt haben, ihr werdet hingekuckt haben, Sie/sie werden hingekuckt haben.

Konjunktiv II

  • Konjunktiv II Präteritum: ich kuckte hin, du kucktest hin, er/sie/es kuckte hin, wir kuckten hin, ihr kucktet hin, Sie/sie kuckten hin.
  • Konjunktiv II Plusquamperfekt: ich hätte hingekuckt, du hättest hingekuckt, er/sie/es hätte hingekuckt, wir hätten hingekuckt, ihr hättet hingekuckt, Sie/sie hätten hingekuckt.
  • Konjunktiv II Futur 1: ich würde hinkucken, du würdest hinkucken, er/sie/es würde hinkucken, wir würden hinkucken, ihr würdet hinkucken, Sie/sie würden hinkucken.
  • Konjunktiv II Futur 2: ich würde hingekuckt haben, du würdest hingekuckt haben, er/sie/es würde hingekuckt haben, wir würden hingekuckt haben, ihr würdet hingekuckt haben, Sie/sie würden hingekuckt haben.

Imperativ, Partizipien & Infinitiv mit zu

  • Imperativ: kuck (du) hin | kucke (du) hin, kucken wir hin, kuckt (ihr) hin, kucken Sie hin.
  • Partizip 1: hinkuckend.
  • Partizip 2: hingekuckt.
  • Infinitiv mit zu: hinzukucken.

Grammatik­tabellen zu anderen Verben