Konjugation des Verbs hinkucken
Hilfsverb: habenschwaches Verbtrennbar: hinWorttrennung: hin-ku-cken
Das Verb hinkucken wird regelmäßig konjugiert, da es zu den schwachen Verben gehört.
Das Verb hinkucken wird mit dem Hilfsverb „haben“ konjugiert.
Wird hinkucken zusammen oder getrennt geschrieben? Das Verb hinkucken ist trennbar, was bedeutet, dass das Präfix „hin-“ abgetrennt steht.
Das Verb ist Teil des Wortschatzes für das Zertifikat Deutsch und gehört zum Niveau . Zusätzlich sind kostenlose Arbeitsblätter zum Üben der Verbkonjugation des Verbs hinkucken verfügbar.
Überblick
Die einfach konjugierten Verbformen Präsens, Präteritum, Imperativ und Konjunktiv.
Präsens
ich | kucke hin |
du | kuckst hin |
er/sie/es | kuckt hin |
wir | kucken hin |
ihr | kuckt hin |
Sie/sie | kucken hin |
Präteritum
ich | kuckte hin |
du | kucktest hin |
er/sie/es | kuckte hin |
wir | kuckten hin |
ihr | kucktet hin |
Sie/sie | kuckten hin |
Perfekt
ich | habe hingekuckt |
du | hast hingekuckt |
er/sie/es | hat hingekuckt |
wir | haben hingekuckt |
ihr | habt hingekuckt |
Sie/sie | haben hingekuckt |
Imperativ
kuck (du) hin kucke (du) hin |
kucken wir hin |
kuckt (ihr) hin |
kucken Sie hin |
Konjunktiv I
ich | kucke hin |
du | kuckest hin |
er/sie/es | kucke hin |
wir | kucken hin |
ihr | kucket hin |
Sie/sie | kucken hin |
Konjunktiv II
ich | kuckte hin |
du | kucktest hin |
er/sie/es | kuckte hin |
wir | kuckten hin |
ihr | kucktet hin |
Sie/sie | kuckten hin |
Indikativ
Das Verb hinkucken wird im Indikativ Aktiv in den Zeitformen Gegenwart, Vergangenheit und Zukunft konjugiert.
Die Indikativformen gehören zu den am häufigsten gebrauchten Konjugationsarten im Deutschen. Sie erlauben es, einen tatsächlichen Sachverhalt oder eine Handlung ohne jegliche Distanz zur Realität darzustellen.
Präsens
ich | kucke hin |
du | kuckst hin |
er/sie/es | kuckt hin |
wir | kucken hin |
ihr | kuckt hin |
Sie/sie | kucken hin |
Präteritum
ich | kuckte hin |
du | kucktest hin |
er/sie/es | kuckte hin |
wir | kuckten hin |
ihr | kucktet hin |
Sie/sie | kuckten hin |
Futur I
ich | werde hinkucken |
du | wirst hinkucken |
er/sie/es | wird hinkucken |
wir | werden hinkucken |
ihr | werdet hinkucken |
Sie/sie | werden hinkucken |
Futur II
ich | werde hingekuckt haben |
du | wirst hingekuckt haben |
er/sie/es | wird hingekuckt haben |
wir | werden hingekuckt haben |
ihr | werdet hingekuckt haben |
Sie/sie | werden hingekuckt haben |
Perfekt
ich | habe hingekuckt |
du | hast hingekuckt |
er/sie/es | hat hingekuckt |
wir | haben hingekuckt |
ihr | habt hingekuckt |
Sie/sie | haben hingekuckt |
Plusquamperfekt
ich | hatte hingekuckt |
du | hattest hingekuckt |
er/sie/es | hatte hingekuckt |
wir | hatten hingekuckt |
ihr | hattet hingekuckt |
Sie/sie | hatten hingekuckt |
Imperativ, Partizip und Infinitiv mit zu
Der Imperativ dient dazu, Anweisungen zu erteilen, Forderungen zu stellen oder jemanden höflich um etwas zu bitten. Das Partizip Präsens (Partizip I) und das Partizip Perfekt können anstelle von konjugierten Verben oder als Adjektive verwendet werden.
Imperativ
kuck (du) hin kucke (du) hin |
kucken wir hin |
kuckt (ihr) hin |
kucken Sie hin |
Partizip 1
hinkuckend |
Partizip 2
hingekuckt |
Infinitiv mit zu
hinzukucken |
Konjunktiv
Die Konjugation des Verbs hinkucken erfolgt im Konjunktiv I und II in den Zeitformen Präsens, Präteritum, Perfekt, Plusquamperfekt und Futur.
Konjunktiv I
ich | kucke hin |
du | kuckest hin |
er/sie/es | kucke hin |
wir | kucken hin |
ihr | kucket hin |
Sie/sie | kucken hin |
Konjunktiv II
ich | kuckte hin |
du | kucktest hin |
er/sie/es | kuckte hin |
wir | kuckten hin |
ihr | kucktet hin |
Sie/sie | kuckten hin |
Konjunktiv Perfekt
ich | habe hingekuckt |
du | habest hingekuckt |
er/sie/es | habe hingekuckt |
wir | haben hingekuckt |
ihr | habet hingekuckt |
Sie/sie | haben hingekuckt |
Konjunktiv Plusquamperfekt
ich | hätte hingekuckt |
du | hättest hingekuckt |
er/sie/es | hätte hingekuckt |
wir | hätten hingekuckt |
ihr | hättet hingekuckt |
Sie/sie | hätten hingekuckt |
Konjunktiv Futur I
ich | werde hinkucken |
du | werdest hinkucken |
er/sie/es | werde hinkucken |
wir | werden hinkucken |
ihr | werdet hinkucken |
Sie/sie | werden hinkucken |
Konjunktiv Futur II
ich | werde hingekuckt haben |
du | werdest hingekuckt haben |
er/sie/es | werde hingekuckt haben |
wir | werden hingekuckt haben |
ihr | werdet hingekuckt haben |
Sie/sie | werden hingekuckt haben |
Konjunktiv II (würde)
Ersatzformen des Konjunktiv II werden mit „würde“ als finitem Verb konjugiert.
Konjunktiv II Futur I
ich | würde hinkucken |
du | würdest hinkucken |
er/sie/es | würde hinkucken |
wir | würden hinkucken |
ihr | würdet hinkucken |
Sie/sie | würden hinkucken |
Konjunktiv II Futur II
ich | würde hingekuckt haben |
du | würdest hingekuckt haben |
er/sie/es | würde hingekuckt haben |
wir | würden hingekuckt haben |
ihr | würdet hingekuckt haben |
Sie/sie | würden hingekuckt haben |
Regeln
Bildung Präsens von hinkuckenBildung Perfekt von hinkuckenBildung Präteritum von hinkuckenBildung Konjunktiv I von hinkuckenBildung Konjunktiv II von hinkuckenBildung Imperativ von hinkuckenBildung Partizip 1 und Partizip 2 von hinkuckenVerb hinkucken konjugieren
Die Konjugation des Verbs hinkucken wird online in einer übersichtlichen Verbtabelle angezeigt, die alle Formen im Singular (Einzahl) und Plural (Mehrzahl) für jede Person (1. Person, 2. Person, 3. Person) umfasst. Die Flexion des Verbs hinkucken dient als hilfreiches Werkzeug für Hausaufgaben, Prüfungen, Tests sowie im Deutschunterricht an Schulen.Indikativ
- Präsens: ich kucke hin, du kuckst hin, er/sie/es kuckt hin, wir kucken hin, ihr kuckt hin, Sie/sie kucken hin.
- Präteritum: ich kuckte hin, du kucktest hin, er/sie/es kuckte hin, wir kuckten hin, ihr kucktet hin, Sie/sie kuckten hin.
- Perfekt: ich habe hingekuckt, du hast hingekuckt, er/sie/es hat hingekuckt, wir haben hingekuckt, ihr habt hingekuckt, Sie/sie haben hingekuckt.
- Plusquamperfekt: ich hatte hingekuckt, du hattest hingekuckt, er/sie/es hatte hingekuckt, wir hatten hingekuckt, ihr hattet hingekuckt, Sie/sie hatten hingekuckt.
- Futur 1: ich werde hinkucken, du wirst hinkucken, er/sie/es wird hinkucken, wir werden hinkucken, ihr werdet hinkucken, Sie/sie werden hinkucken.
- Futur 2: ich werde hingekuckt haben, du wirst hingekuckt haben, er/sie/es wird hingekuckt haben, wir werden hingekuckt haben, ihr werdet hingekuckt haben, Sie/sie werden hingekuckt haben.
Konjunktiv I
- Konjunktiv I Präsens: ich kucke hin, du kuckest hin, er/sie/es kucke hin, wir kucken hin, ihr kucket hin, Sie/sie kucken hin.
- Konjunktiv I Perfekt: ich habe hingekuckt, du habest hingekuckt, er/sie/es habe hingekuckt, wir haben hingekuckt, ihr habet hingekuckt, Sie/sie haben hingekuckt.
- Konjunktiv I Futur 1: ich werde hinkucken, du werdest hinkucken, er/sie/es werde hinkucken, wir werden hinkucken, ihr werdet hinkucken, Sie/sie werden hinkucken.
- Konjunktiv I Futur 2: ich werde hingekuckt haben, du werdest hingekuckt haben, er/sie/es werde hingekuckt haben, wir werden hingekuckt haben, ihr werdet hingekuckt haben, Sie/sie werden hingekuckt haben.
Konjunktiv II
- Konjunktiv II Präteritum: ich kuckte hin, du kucktest hin, er/sie/es kuckte hin, wir kuckten hin, ihr kucktet hin, Sie/sie kuckten hin.
- Konjunktiv II Plusquamperfekt: ich hätte hingekuckt, du hättest hingekuckt, er/sie/es hätte hingekuckt, wir hätten hingekuckt, ihr hättet hingekuckt, Sie/sie hätten hingekuckt.
- Konjunktiv II Futur 1: ich würde hinkucken, du würdest hinkucken, er/sie/es würde hinkucken, wir würden hinkucken, ihr würdet hinkucken, Sie/sie würden hinkucken.
- Konjunktiv II Futur 2: ich würde hingekuckt haben, du würdest hingekuckt haben, er/sie/es würde hingekuckt haben, wir würden hingekuckt haben, ihr würdet hingekuckt haben, Sie/sie würden hingekuckt haben.
Imperativ, Partizipien & Infinitiv mit zu
- Imperativ: kuck (du) hin | kucke (du) hin, kucken wir hin, kuckt (ihr) hin, kucken Sie hin.
- Partizip 1: hinkuckend.
- Partizip 2: hingekuckt.
- Infinitiv mit zu: hinzukucken.