Konjugation des Verbs ankucken
Hilfsverb: habenschwaches Verbtrennbar: anWorttrennung: an-ku-cken
Das Verb ankucken wird regelmäßig konjugiert, da es zu den schwachen Verben gehört.
Das Verb ankucken wird mit dem Hilfsverb „haben“ konjugiert.
Wird ankucken zusammen oder getrennt geschrieben? Das Verb ankucken ist trennbar, was bedeutet, dass das Präfix „an-“ abgetrennt steht.
Das Verb ist Teil des Wortschatzes für das Zertifikat Deutsch und gehört zum Niveau . Zusätzlich sind kostenlose Arbeitsblätter zum Üben der Verbkonjugation des Verbs ankucken verfügbar.
Überblick
Die einfach konjugierten Verbformen Präsens, Präteritum, Imperativ und Konjunktiv.
Präsens
ich | kucke an |
du | kuckst an |
er/sie/es | kuckt an |
wir | kucken an |
ihr | kuckt an |
Sie/sie | kucken an |
Präteritum
ich | kuckte an |
du | kucktest an |
er/sie/es | kuckte an |
wir | kuckten an |
ihr | kucktet an |
Sie/sie | kuckten an |
Perfekt
ich | habe angekuckt |
du | hast angekuckt |
er/sie/es | hat angekuckt |
wir | haben angekuckt |
ihr | habt angekuckt |
Sie/sie | haben angekuckt |
Imperativ
kuck (du) an kucke (du) an |
kucken wir an |
kuckt (ihr) an |
kucken Sie an |
Konjunktiv I
ich | kucke an |
du | kuckest an |
er/sie/es | kucke an |
wir | kucken an |
ihr | kucket an |
Sie/sie | kucken an |
Konjunktiv II
ich | kuckte an |
du | kucktest an |
er/sie/es | kuckte an |
wir | kuckten an |
ihr | kucktet an |
Sie/sie | kuckten an |
Indikativ
Das Verb ankucken wird im Indikativ Aktiv in den Zeitformen Gegenwart, Vergangenheit und Zukunft konjugiert.
Die Indikativformen gehören zu den am häufigsten gebrauchten Konjugationsarten im Deutschen. Sie erlauben es, einen tatsächlichen Sachverhalt oder eine Handlung ohne jegliche Distanz zur Realität darzustellen.
Präsens
ich | kucke an |
du | kuckst an |
er/sie/es | kuckt an |
wir | kucken an |
ihr | kuckt an |
Sie/sie | kucken an |
Präteritum
ich | kuckte an |
du | kucktest an |
er/sie/es | kuckte an |
wir | kuckten an |
ihr | kucktet an |
Sie/sie | kuckten an |
Futur I
ich | werde ankucken |
du | wirst ankucken |
er/sie/es | wird ankucken |
wir | werden ankucken |
ihr | werdet ankucken |
Sie/sie | werden ankucken |
Futur II
ich | werde angekuckt haben |
du | wirst angekuckt haben |
er/sie/es | wird angekuckt haben |
wir | werden angekuckt haben |
ihr | werdet angekuckt haben |
Sie/sie | werden angekuckt haben |
Perfekt
ich | habe angekuckt |
du | hast angekuckt |
er/sie/es | hat angekuckt |
wir | haben angekuckt |
ihr | habt angekuckt |
Sie/sie | haben angekuckt |
Plusquamperfekt
ich | hatte angekuckt |
du | hattest angekuckt |
er/sie/es | hatte angekuckt |
wir | hatten angekuckt |
ihr | hattet angekuckt |
Sie/sie | hatten angekuckt |
Imperativ, Partizip und Infinitiv mit zu
Der Imperativ dient dazu, Anweisungen zu erteilen, Forderungen zu stellen oder jemanden höflich um etwas zu bitten. Das Partizip Präsens (Partizip I) und das Partizip Perfekt können anstelle von konjugierten Verben oder als Adjektive verwendet werden.
Imperativ
kuck (du) an kucke (du) an |
kucken wir an |
kuckt (ihr) an |
kucken Sie an |
Partizip 1
ankuckend |
Partizip 2
angekuckt |
Infinitiv mit zu
anzukucken |
Konjunktiv
Die Konjugation des Verbs ankucken erfolgt im Konjunktiv I und II in den Zeitformen Präsens, Präteritum, Perfekt, Plusquamperfekt und Futur.
Konjunktiv I
ich | kucke an |
du | kuckest an |
er/sie/es | kucke an |
wir | kucken an |
ihr | kucket an |
Sie/sie | kucken an |
Konjunktiv II
ich | kuckte an |
du | kucktest an |
er/sie/es | kuckte an |
wir | kuckten an |
ihr | kucktet an |
Sie/sie | kuckten an |
Konjunktiv Perfekt
ich | habe angekuckt |
du | habest angekuckt |
er/sie/es | habe angekuckt |
wir | haben angekuckt |
ihr | habet angekuckt |
Sie/sie | haben angekuckt |
Konjunktiv Plusquamperfekt
ich | hätte angekuckt |
du | hättest angekuckt |
er/sie/es | hätte angekuckt |
wir | hätten angekuckt |
ihr | hättet angekuckt |
Sie/sie | hätten angekuckt |
Konjunktiv Futur I
ich | werde ankucken |
du | werdest ankucken |
er/sie/es | werde ankucken |
wir | werden ankucken |
ihr | werdet ankucken |
Sie/sie | werden ankucken |
Konjunktiv Futur II
ich | werde angekuckt haben |
du | werdest angekuckt haben |
er/sie/es | werde angekuckt haben |
wir | werden angekuckt haben |
ihr | werdet angekuckt haben |
Sie/sie | werden angekuckt haben |
Konjunktiv II (würde)
Ersatzformen des Konjunktiv II werden mit „würde“ als finitem Verb konjugiert.
Konjunktiv II Futur I
ich | würde ankucken |
du | würdest ankucken |
er/sie/es | würde ankucken |
wir | würden ankucken |
ihr | würdet ankucken |
Sie/sie | würden ankucken |
Konjunktiv II Futur II
ich | würde angekuckt haben |
du | würdest angekuckt haben |
er/sie/es | würde angekuckt haben |
wir | würden angekuckt haben |
ihr | würdet angekuckt haben |
Sie/sie | würden angekuckt haben |
Regeln
Bildung Präsens von ankuckenBildung Perfekt von ankuckenBildung Präteritum von ankuckenBildung Konjunktiv I von ankuckenBildung Konjunktiv II von ankuckenBildung Imperativ von ankuckenBildung Partizip 1 und Partizip 2 von ankuckenVerb ankucken konjugieren
Die Konjugation des Verbs ankucken wird online in einer übersichtlichen Verbtabelle angezeigt, die alle Formen im Singular (Einzahl) und Plural (Mehrzahl) für jede Person (1. Person, 2. Person, 3. Person) umfasst. Die Flexion des Verbs ankucken dient als hilfreiches Werkzeug für Hausaufgaben, Prüfungen, Tests sowie im Deutschunterricht an Schulen.Indikativ
- Präsens: ich kucke an, du kuckst an, er/sie/es kuckt an, wir kucken an, ihr kuckt an, Sie/sie kucken an.
- Präteritum: ich kuckte an, du kucktest an, er/sie/es kuckte an, wir kuckten an, ihr kucktet an, Sie/sie kuckten an.
- Perfekt: ich habe angekuckt, du hast angekuckt, er/sie/es hat angekuckt, wir haben angekuckt, ihr habt angekuckt, Sie/sie haben angekuckt.
- Plusquamperfekt: ich hatte angekuckt, du hattest angekuckt, er/sie/es hatte angekuckt, wir hatten angekuckt, ihr hattet angekuckt, Sie/sie hatten angekuckt.
- Futur 1: ich werde ankucken, du wirst ankucken, er/sie/es wird ankucken, wir werden ankucken, ihr werdet ankucken, Sie/sie werden ankucken.
- Futur 2: ich werde angekuckt haben, du wirst angekuckt haben, er/sie/es wird angekuckt haben, wir werden angekuckt haben, ihr werdet angekuckt haben, Sie/sie werden angekuckt haben.
Konjunktiv I
- Konjunktiv I Präsens: ich kucke an, du kuckest an, er/sie/es kucke an, wir kucken an, ihr kucket an, Sie/sie kucken an.
- Konjunktiv I Perfekt: ich habe angekuckt, du habest angekuckt, er/sie/es habe angekuckt, wir haben angekuckt, ihr habet angekuckt, Sie/sie haben angekuckt.
- Konjunktiv I Futur 1: ich werde ankucken, du werdest ankucken, er/sie/es werde ankucken, wir werden ankucken, ihr werdet ankucken, Sie/sie werden ankucken.
- Konjunktiv I Futur 2: ich werde angekuckt haben, du werdest angekuckt haben, er/sie/es werde angekuckt haben, wir werden angekuckt haben, ihr werdet angekuckt haben, Sie/sie werden angekuckt haben.
Konjunktiv II
- Konjunktiv II Präteritum: ich kuckte an, du kucktest an, er/sie/es kuckte an, wir kuckten an, ihr kucktet an, Sie/sie kuckten an.
- Konjunktiv II Plusquamperfekt: ich hätte angekuckt, du hättest angekuckt, er/sie/es hätte angekuckt, wir hätten angekuckt, ihr hättet angekuckt, Sie/sie hätten angekuckt.
- Konjunktiv II Futur 1: ich würde ankucken, du würdest ankucken, er/sie/es würde ankucken, wir würden ankucken, ihr würdet ankucken, Sie/sie würden ankucken.
- Konjunktiv II Futur 2: ich würde angekuckt haben, du würdest angekuckt haben, er/sie/es würde angekuckt haben, wir würden angekuckt haben, ihr würdet angekuckt haben, Sie/sie würden angekuckt haben.
Imperativ, Partizipien & Infinitiv mit zu
- Imperativ: kuck (du) an | kucke (du) an, kucken wir an, kuckt (ihr) an, kucken Sie an.
- Partizip 1: ankuckend.
- Partizip 2: angekuckt.
- Infinitiv mit zu: anzukucken.
Grammatiktabellen zu anderen Verben
Im Alphabet danach